Szkoła Podstawowa w Siedliskach Bogusz

„To jak sen o śnie. Sen, który nie ma prawa się urzeczywistnić, a jednak się wydarzył. Był. I pozostawił ślady w naszych głowach, na naszych ciałach, w historii całego świata”.
                                                                                                                       Barbara Doniecka.

               25 listopada uczniowie najstarszych klas z Siedlisk-Bogusz i Kamienicy Dolnej wraz z opiekunami (Leokadia Jędrzejczyk, Alicja Czapla, Renata Wadas i Jerzy Wojnarowski) wyjechali na wycieczkę – a tak naprawdę na lekcję historii – do Auschwitz– Birkenau.

Dzięki ciekawym opowieściom przewodników młodzież mogła poznać historię obozu koncentracyjnego oraz na własne oczy zobaczyć warunki, w jakich żyli więźniowie. Przejście przez autentyczny teren nazistowskiego obozu koncentracyjnego i zagłady było nie tylko cenną lekcją historii, ale też ważnym osobistym doświadczeniem, które niewątpliwie na długo pozostanie w pamięci uczestników wycieczki. Do wyobraźni przemawiały nie tylko autentyczne, zachowane w formie niezmienionej od zakończenia wojny miejsca, ale także nowoczesne wystawy przygotowane z myślą o młodych ludziach.
Tragizm miejsca został odzwierciedlony w pełnej zadumy i szacunku postawie młodzieży.

Oddajmy głos młodzieży, która dzieli się swoimi wrażeniami z wycieczki.

Zuzanna S.

„Dużo słyszałam o Auschwitz, ale w rzeczywistości jest całkiem inaczej. Przy zwiedzaniu obozu i oglądaniu wszystkich budynków można poczuć rzeczywistość tamtych czasów i ludzi. Co musieli przeżywać dorośli, a także – co jest jeszcze bardziej przerażające - dzieci. Pani przewodnik bardzo ciekawie opowiadała o tym miejscu. Na długo zapamiętam tą wycieczkę
 i każdemu będę polecać to miejsce, aby poznali historię Auschwitz.”

Wiktoria M.

„Wyprawa ta pozostawiła w moim sercu niesamowite wrażenia. Stojąc przed napisem ARBEIT MACHT FREI wpatrywałam się w niego i w przestrzeń za bramą. Przebiegały po moim ciele dreszcze, gdyż pomyślałam sobie, ilu ludzi tutaj co dzień przywozili. Wstrząsnął mną widok tysięcy butów należących do więźniów, szczególnie tych najmniejszych. I walizek ludzi, którzy myśleli, że tylko są przesiedlani. Jak można być tak podłym, aby zabijać ludzi. Mam nadzieję że taka tragedia nigdy się nie powtórzy”.

Wiktoria Ł.